Zespół martwego ramienia to schorzenie, które dotyka barku. Jest on spowodowany powtarzającymi się ruchami, które obciążają staw.
Z czasem bark staje się niestabilny, co skutkuje dyskomfortem i bólem w tym obszarze. Może to utrudniać wykonywanie ruchów nad głową, takich jak rzucanie piłką baseballową czy podawanie piłki tenisowej.
Jesteś bardziej narażony na rozwój zespołu martwego ramienia, jeśli uprawiasz pewne sporty. Podobnie, jeśli wielokrotnie podnosisz ramię podczas pracy fizycznej, możesz być w grupie ryzyka.
Jeśli jesteś ciekawy, czym jest zespół martwego ramienia, czytaj dalej. Ten artykuł wyjaśni objawy, przyczyny i sposoby leczenia, wraz z tym, jak temu zapobiec.
Jakie są objawy zespołu martwego ramienia?
Zespół martwego ramienia to ból lub osłabienie w górnej części ramienia podczas ruchu rzucania. Może wystąpić powoli lub nagle, np. gdy ramię przyspiesza, aby rzucić piłkę.
Oprócz bólu i osłabienia, stan ten może sprawić, że ramię czuje się wiotkie lub „martwe”. Inne częste objawy obejmują:
- sztywność
- drętwienie lub mrowienie
- zmęczenie w dotkniętym ramieniu
- zmniejszenie szybkości rzutu
- niezdolność do rzucania z siłą
- zmniejszona kontrola podczas poruszania ramieniem
Co powoduje zespół martwego ramienia?
Zazwyczaj zespół martwego ramienia jest spowodowany nadmiernym użytkowaniem.
Powtarzające się ruchy, takie jak rzucanie, mogą rozciągnąć więzadła w ramieniu. Więzadła to pasma tkanki, które łączą kości i wspierają stawy. W miarę rozciągania się więzadeł, stają się one luźne, powodując w końcu niestabilność barku i dyskomfort.
Zespół martwego ramienia może również wystąpić, gdy ścięgna mankietu rotatorów ulegną urazowi. Mankiet rotatorów to grupa mięśni i ścięgien, które utrzymują kość ramienną na swoim miejscu. Stabilizuje on ramię, umożliwiając poruszanie się w pełnym zakresie ruchu.
Ale ruchy takie jak rzucanie mogą umieścić dużo siły na ramieniu. Oznacza to, że mankiet rotatorów musi pracować wyjątkowo ciężko, aby ustabilizować bark podczas ruchu. Kiedy robi się to wielokrotnie, może to zranić ścięgna mankietu rotatorów, powodując zespół martwego ramienia.
Kto jest narażony na zespół martwego ramienia?
Niektóre osoby mają wyższe ryzyko rozwoju zespołu martwego ramienia. Dotyczy to osób, które wielokrotnie wykonują ruchy nad głową, takie jak rzucanie.
Osoby o podwyższonym ryzyku obejmują:
- miotacze baseballowi
- zawodnicy water polo
- tenisiści
- siatkarki
- młodzi sportowcy
- robotnicy fizyczni
Jak leczy się zespół martwego ramienia?
Leczenie zespołu martwego ramienia polega na poprawie stabilności i siły Twojego barku. Najlepsze podejście zależy od ciężkości urazu i tego, jak często wykonujesz ruchy nad głową.
Leczenie może obejmować:
- Odpoczynek. Istotne jest, aby zmniejszyć swoją aktywność, czy masz łagodne lub ciężkie objawy. Zapobiegnie to nasileniu się objawów.
- Fizykoterapia. Jak twój bark zaczyna czuć się lepiej, prawdopodobnie będziesz musiał zobaczyć fizykoterapeutę. Może on pokazać ci, jak wykonywać ćwiczenia wzmacniające bark.
- Lód. Stosowanie lodu do ramienia może pomóc zmniejszyć wszelkie bóle.
- Leki przeciwzapalne. Możesz wziąć leki przeciwzapalne, takie jak ibuprofen, aby dodatkowo złagodzić ból.
- Chirurgia. Jeśli powyższe zabiegi nie przyniosą rezultatów, lub jeśli masz poważne objawy, może być potrzebna operacja. Chirurg może naprawić uszkodzone ścięgna lub więzadła w twoim ramieniu.
Jeśli zostaniesz poddany operacji, będziesz musiał nosić temblak. Po około 4 do 6 tygodniach od operacji rozpoczniesz również fizykoterapię.
Ponadto, zanim będziesz mógł wrócić do swojej zwykłej aktywności, Twój lekarz zapewni Ci program „powrotu do gry”. Program ten pomoże Ci bezpiecznie odzyskać siły w miarę upływu czasu.
Ważne jest, aby uzyskać zgodę od swojego lekarza przed powrotem do normalnej aktywności, nawet jeśli nie poddasz się operacji. Zbyt wczesny powrót może spowodować ponowne uszkodzenie barku i wydłużyć proces leczenia.
Ogólny czas gojenia zależy od Twoich objawów. Jeśli masz łagodne objawy, gojenie może trwać tylko kilka dni. Ale jeśli masz poważny uraz lub potrzebujesz operacji, może to potrwać od 2 do 4 miesięcy, a nawet do roku.
Jaki jest najlepszy sposób, aby zapobiec syndromowi martwego ramienia?
Zrozumiałe, może być trudno uniknąć nadużywania ramienia, zwłaszcza jeśli jesteś profesjonalnym sportowcem. Ale są rzeczy, które możesz zrobić, aby obniżyć swoje ryzyko.
Rozważ następujące wskazówki:
- Wykonuj ćwiczenia wzmacniające. Utrzymuj swój rdzeń, górną część pleców i ramiona silne, wykonując ćwiczenia wzmacniające. Pomoże to poprawić stabilność ramion.
- Użyj właściwej techniki. Poświęć czas, aby nauczyć się prawidłowej techniki dla swojego sportu. Jest to jeden z najlepszych sposobów na zminimalizowanie ryzyka kontuzji.
- Zmień ułożenie ciała. Kiedy to możliwe, spróbuj zmienić sposób, w jaki wykonujesz ruchy nad głową. Pomoże to zmniejszyć powtarzający się nacisk na bark.
- Rozciągaj się regularnie. Postępuj zgodnie z rutyną rozciągania zaprojektowaną dla konkretnego sportu. Zawsze rozciągaj i kondycjonuj ciało przed i po aktywności.
- Odpoczywaj. Pozwól swojemu ciału odpocząć, szczególnie po okresach intensywnej aktywności. Jeśli jesteś trenerem, ogranicz liczbę rzutów, które Twoi zawodnicy wykonują w ciągu meczu lub tygodnia.
Syndrom martwego ramienia jest spowodowany nadmierną eksploatacją. Dochodzi do niego, gdy powtarzające się ruchy nad głową, takie jak rzucanie piłką, uszkadzają mięśnie lub ścięgna w ramieniu. Wspólne objawy zespołu martwego ramienia obejmują ból, osłabienie i drętwienie w górnej części ramienia.
Sportowcy, którzy grają w sporty takie jak baseball, tenis, i water polo są bardziej narażone na rozwój warunku. Pracownicy fizyczni, którzy często sięgają nad głowę, również mają wyższe ryzyko. Leczenie obejmuje okłady z lodu, leki przeciwzapalne i dużo odpoczynku. Konieczne są również ćwiczenia wzmacniające, które poprawią stabilność barku.
Na szczęście możliwe jest zminimalizowanie ryzyka wystąpienia zespołu martwego ramienia poprzez robienie przerw i stosowanie właściwej techniki. Ćwiczenia wzmacniające i rozciąganie pomogą również kondycjonować Twoje ciało i utrzymać silne ramiona.